Malign Plevral Efüzyonlarda Noninvazif Tanı Yöntemleri Faydalıdır

Editöre Mektup

Özet

Acta Medica Ruha dergisinin 1.3 (2023): 468-473 sayfalarında  yer alan Bahar Ağaoğlu Şanlı’nın yazdığı ‘’Plevral Efüzyon Nedeniyle Hospitalize Edilen Kronik Lenfositik Lösemi-Olgu Sunumu’’ başlıklı vaka takdimini ilgi ile okudum. Göğüs cerrahisinde plevral efüzyonlara ilgi duyan bir yazar olarak olgu  dikkatimi çekti. Plevral efüzyonlar yaygın ve birçok fizyopatolojiye sahip klinik bir durum olduğu için araştırma gerektiren bir alandır [1].

 Yazarın vaka takdiminde plevral efüzyon yönetimi ile ilgili olan tanısal yöntemleri gerçekleştirdiği ancak hastanın cerrahi biopsi için genel durumunun uygun olmaması nedeni ile kör biopsi yapmayı tercih ettiği görülmektedir. Çalışmada plevral sıvıda malign hücre görülmemiş ve kör biopsi sonucunda da malign hücre tespit edilememiş. Yazarın plevral efüzyonların karanlıkta kalmış tarafına mortalite ile sonuçlanan bu olgu ile katkı sağlamasının  literatüre dikkat çekici bir bakış açısı kazandıracağını düşünüyor ve yazarı kutluyorum.  Günümüzde plevral sıvının aspirasyonu ve sitolojik değerlendirmesi ana tanı yöntemidir. Ancak sitolojik değerlendirme tanı için %60 duyarlıdır. Plevral efüzyonda tümör hücrelerinin varlığı malign plevral efüzyonlarda  tanısal değere sahiptir; ancak sıvıda tümör hücresi bulma şansı düşüktür[1]. Çalışmada yapılan plevral biopsi de kör biopsi olduğundan plevradaki patolojik dokuyu bulma olasılığı da  yine düşük olacaktır. Bunun yerine tümör belirteçlerini bulma şansı daha yüksektir [2]. Tarafımızdan 2022 yılında yapılan retrospektif  çalışmada immatür granülosit düzeylerinin malign plevral efüzyon tanısına katkıda bulunduğu ortaya çıkarılmıştır[1].

Yazarın yaptığı çalışma ile bir kez daha görülmüştür ki malign plevral efüzyonlarda tekrarlayan torasentezlerle bile malign hücre bulma olasılığı düşüktür, her hasta cerrahi biopsi için klinik olarak uygun olmayabilir, malignitelerin bir kısmı pozitron emission tomografisinde düşük 18 –Fludeoxyglucose tutulmu gösterebilir. Bu durumda daha az invaziv olan periferik belirteçlerden de tanıda faydalanılabilir.